rozdział 1

*biuro Leona*

- Panie Verdas, przyszedł pan Pasquarelli i mówi że był umówiony. - powiedziała Monika, moja sekretarka. 
- powiedz że bez dobrej kawy go nie wpuszczam. 
- oczywiście, przekaże. - po paru minutach, do mojego biura wszedł Feder, jeden z moich najlepszych kumpli. 
- mam dla Ciebie kawę, biedaczku cebulaczku. - powiedział podając mi kubek z gorącym napojem.
- dzięki, coś cię do mnie sprowadza? 
- niee. Słyszałem że zwolniłeś Ariane, coś się stało? - zapytał siadając obok mnie na kanapie. 
- kolejna się do mnie dobierała. 
- i dlatego, zwolniłeś kolejna? - zapytał zdziwiony. 
- one mają dla mnie pracować, a nie wskakiwać mi do łóżka. - powiedziałem stanowczo.
- zastanów się stary. Jesteś sam. Potrzebna Ci jakaś dziewczyna. Super laski się do Ciebie dobierają, a Ty je odrzucasz pomyśl. 
- ale ja ich nie chce, nie rozumiesz?
- zachowujesz się jakbyś był z kraju kwitnącej cebuli! Kretyn!
- nie moja wina że Ty byś łaził do łóżka z każda. 
- bo ja umiem korzystać z życia. 
- a ja, czekam na tę jedyną. 
- to sobie poczekasz. 
- no i dobrze!

*dom Violetty i Diega*

Sprzątnęłam własnie cały dom, ugotowałam obiad i czekam na mojego kochanego męża. Chciałabym kiedyś opuścić ten dom, ale nie chodzi mi o wyjście do sklepu  czy coś tego typu. Chciałabym spełniać się w moim wymarzonym zawodzie. Szkoda, że Diega ma odmienne zdanie. O właśnie idzie mój mężulek.
- hej kochanie - przywitałam się z nim, buziakiem w policzek. - ugotowałam obiad, ja już zjadłam.
-  cześć, taa to ja idę zjeść. - usiadł przy stole i zaczął konsumować przygotowany przeze mnie posiłek. Widocznie był bardzo głody, bo zajęło mu to parę minut.  Po zjedzeniu, udaliśmy się do salonu, gdzie usiedliśmy razem na kanapie.
- jak minął Ci dzień? - zapytałam ciekawa.
- Jak zawsze dużo pracy.
- Aha.. to może się trochę rozluźnimy? Co o tym myślisz?- mówiąc to zaczęłam ściągać mu krawat i usiadłam prawie na jego kolanach. Po chwili zepchnął mnie z siebie.
- Violetto jestem teraz zmęczony, innym razem. Padam z nóg.. idę się położyć. Dobranoc - wyszedł. Chciałabym kiedyś przeżyć swój pierwszy raz ale on  chyba nie chce... Tyle czasu jesteśmy małżeństwem, tyle czasu jesteśmy razem.. A ja ciągle jestem dziewicą. znowu to samo " jestem zmęczony, idę się położyć".  To stało się rutyną.

**

chciałam dzisiaj, znowu porobić coś w domu, by Diego był ze mnie zadowolony, ale Mia wyciągnęła mnie na małe zakupy i kawę. Mia kupuje sobie cholernie dużo bielizny, sama też bym kupiła ale po co mi? Diego i tak się ze mną kochać nie chce więc na co mi tyle tej bielizny? 
-Mia komu ty tę bieliznę tak kupujesz? 
- jak to komu? Sobie i dla mego wybranka którego jak na razie nie mam, ale może w przyszłości. 
- Aha, weź chodź już z tego sklepu. - poszłyśmy po jakieś buty. Ja kupiłam sobie nowe kapcie, tenisówki i klapki. Mia chyba kupiła sobie jakieś  szpilki, szpilki... szpilki...

***

- cholera jasna! - krzyknąłem sam do siebie. Nie daje rady już z tymi papierami, wynikami sprzedaży, matko Boska!
- czy coś się stało, Panie Verdas? - zapytała moja sekretarka. Długo-włosa blondynka, Monika. 
- nic nic, tylko dużo mam pracy - powiedziałem przeglądając papiery. 
- dużo pracy Pan mów? Czemu nie poszuka pan asystentki. W piątek nie ma spotkań, zdążyły by złożyć CV i wpadłyby. 
- w sumie, bardzo dobry pomysł, przydałby mi się tu ktoś do pomocy. 
- była Ariana, ale ją pan zwolnił.. 
- tak, wiem. Ariana mi nie odpowiadała.
- przygotuję i wywieszę ogłoszenia. Dam znać jak skończę.
- okej. - powiedziałem pod nosem. Cholera, za dużo tego! Jak następna okażę się napaloną babką, to nie wytrzymam!  czy ja jestem aż tak pociągający czy wszystkie te laski to po prostu dziwki?

***

Poszłam jeszcze z Mia na kawę. Po powrocie do domu zabrałam się za robienie kolacji. Po chwili zszedł Diego. 
- Hej kochanie. - pocałowałam go w policzek na powitanie. 
- Cześć misiu. Co na kolacje? 
-  Twoje ulubione danie... spaghetti. - nic nie powiedział tylko zabrał się za jedzenie, następnie poszedł od razu spać...

_____________________________________________________ Monika:

Dziękuje wszystkim którzy skomentowali prolog. To dla mnie naprawdę wiele znaczy. :* Kasia: pierwszy rozdział. hm xD pisałyśmy z Moniką dość długo, ale dla mnie to nowość. pisać z kimś i dojść do ładu. mam nadzieje że nie jest najgorzej :D pozdrawiam :*